एन.बी.सी.आई.को बारेमा

उनको डरलाग्दो डगडगी काम्ने व्यथाले गर्दा मैले उनलाई घृणा गरिनँ, जसले उनलाई जुनै बेला पनि अचानक छोप्थ्यो। त्यस्तो बेला उनी दाह्रा किट्थन्, आफ्नै कपाल भुत्ल्याउँथिन्; अनि भुइँमा होस् वा आगोमा होस् अथवा उनी जहाँ उभिरहेकी थिइन्, त्यहीं नै लड़ीबुड़ी गर्थिन्। कहिले बढ़ी, कहिले कम हुने गरी र बीच-बीचमा उनलाई छोड़ेर यो क्रम धेरै वर्षदेखि चलिरहेकै थियो अनि उनलाई यस्तो देख्ने मेरो बानी भयो। यसबाहेक कहिलेकहीं बीचमा उनी पूरा स्वस्थ देखिन्थिन्; तरैपनि उनी सधैं केही अनौठो र मन उड़ेकी देखिन्थिन्; पुरानै बुढ्यौली अनुहार लिएर र आफ्ना हात बाँधेर उनी एकोहोरो आकाशतिर हेरेर बस्थिन्; अनि कहिलेकहीं जब उनी बोल्थिन्, तब उनको सोर टाढ़ा, धेरै नै टाढाबाट आएको आवाजजस्तो लाग्थ्यो; तर उनका बोलीवचन धेरैजसो उपदेशका वचनहरू हुन्थे, र मेरी आमाले उनको भक्ति गर्नुहुन्थ्यो।